Sürdürülebilir Tarım Uygulamaları

 Sürdürülebilir tarım uygulamalarından bazıları:

1. Organik Tarım: Kimyasal gübreler, pestisitler ve genetik olarak değiştirilmiş organizmalar kullanılmadan yapılan tarımdır. Doğal gübreler ve biyolojik zararlı kontrol yöntemleri kullanılır.

2. Onarıcı tarım : Toprağa karbon gömer, organik madde miktarını arttırır, biyolojik çeşitliliği korur, su döngüsünü iyileştirir ve tüm canlıların sağlığını gözetir. Toprağın üretkenliğini artırır, daha fazla suyu daha uzun süre tutmasını sağlar, mineral alımını artırır. Üretimin direncini artırır, maliyetleri düşürür. Kuraklıkla ve aşırı yağışla mücadeleyi kolaylaştırır, sulama ihtiyacını azaltır. Toprağın atmosferdeki karbondioksiti çekmesini kolaylaştırır. Böylece hem iklim değişikliğiyle hem de biyolojik çöküşle mücadele eder. Su kaynaklarının tükenmesine karşı da savaşır. Kimyasal kullanımını azaltır ve toprak sağlığını iyileştirir. Böylece daha besleyici gıdalar sunar, kimyasal toksinlere maruziyeti azaltır, hava ile su kalitesini iyileştirerek çevresel tehditleri en aza indirir. Halk sağlığında da onarıcı bir dönüşüm sağlar. Onarıcı tarıma başlamak aslında oldukça maaliyetsiz ve basit yöntemleri uygulamaktan geçiyor. Toprak işlemesinin azaltılması, yeşil gübreleme yapmak, ekim nöbeti ile ürün çeşitlendirmek, kompost kullanmak, zararlılarla entegre mücadele yöntemlerini kullanarak kimyasal kullanımını sınırlamak ve uygun alanlarda ve çok yıllık üretimde hayvan entegrasyonundan yararlanmak bu yöntemlerden birkaçı olabilir.

3. Toprak Yönetimi: Toprağın verimliliğini korumak için çeşitli yöntemler kullanılır. Erozyonu önlemek, toprağın organik madde içeriğini artırmak ve toprağın su tutma kapasitesini iyileştirmek için yöntemler geliştirilir.

4. Dönüşümlü Ekim: Aynı tarla üzerinde farklı bitkilerin belirli bir sırayla ekilmesidir. Bu yöntem, toprağın besin maddelerini dengeli bir şekilde kullanmasını sağlar ve hastalıkların ve zararlıların yayılmasını önler.

5. Entegre Zararlı Yönetimi (IPM): Zararlıların kontrol altına alınması için kimyasal, biyolojik ve kültürel yöntemlerin bir kombinasyonunun kullanılmasıdır. Kimyasal pestisitlerin kullanımını en aza indirmeyi hedefler.

6. Azaltılmış Toprak İşleme: Toprağın minimum düzeyde işlenmesi, böylece toprak yapısının korunması ve erozyonun önlenmesi sağlanır. No-till (topraksız) tarım bu yönteme örnektir.

7. Doğal Kaynakların Korunması: Su, enerji ve diğer doğal kaynakların verimli kullanılması önemlidir. Damla sulama gibi su tasarrufu sağlayan yöntemler kullanılır.

8. Agroforestry (Tarım Ormancılığı): Tarım arazilerinde ağaç ve çalıların yetiştirilmesi. Bu yöntem, biyolojik çeşitliliği artırır, erozyonu önler ve karbon tutulumunu sağlar.

9. Biyoçeşitlilik: Çiftliklerde farklı bitki ve hayvan türlerinin yetiştirilmesi, ekosistemin dayanıklılığını artırır ve tek tip tarımın getirdiği riskleri azaltır.

10. Yerel ve Geleneksel Bilgilerin Kullanımı: Yerel çiftçilerin sahip olduğu geleneksel bilgi ve tekniklerin modern tarım uygulamalarıyla birleştirilmesi, sürdürülebilir tarımın başarısını artırabilir.

11. Ekolojik Ayak İzi Azaltma: Tarımsal üretimin çevresel etkilerini azaltmak için yenilenebilir enerji kullanımı, atık yönetimi ve karbon salınımının düşürülmesi gibi uygulamalar benimsenir.

Sürdürülebilir tarım, çevresel, ekonomik ve sosyal açıdan dengeli bir tarım sistemi oluşturmayı hedefler ve gelecek nesiller için tarım arazilerinin verimliliğini korumaya yardımcı olur.

Uluslararası iş birliği ve politika değişikliği

İklim kriziyle mücadele etmek için uluslararası iş birliği ve politika değişiklikleri büyük önem taşımaktadır. Bu kapsamda yapılabilecek bazı adımlar şunlardır:

Uluslararası İş Birliği

1. Paris Anlaşması: 2015 yılında imzalanan Paris Anlaşması, küresel sıcaklık artışını 2°C’nin altında tutmayı ve mümkünse 1.5°C ile sınırlamayı hedefler. Ülkeler, emisyon azaltma taahhütlerini belirler ve raporlar.

2. Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (UNFCCC): Ülkeler arasında iklim değişikliğiyle mücadele için iş birliği sağlanmasını amaçlar. Taraflar Konferansı (COP) gibi yıllık toplantılar düzenlenir.

3. Yeşil İklim Fonu (GCF): Gelişmiş ülkelerin, gelişmekte olan ülkelerde iklim değişikliğiyle mücadeleye yönelik projelere finansman sağlaması için oluşturulan bir fondur.

4. Uluslararası Karbon Piyasaları: Karbon ticareti ve karbon kredileri gibi mekanizmalar, ülkelerin emisyon azaltma hedeflerine ulaşmalarını kolaylaştırır.

5. Bilimsel ve Teknolojik İş Birliği: İklim değişikliğiyle ilgili araştırma ve teknolojilerin paylaşılması, ortak projelerin geliştirilmesi önemlidir. Örneğin, temiz enerji teknolojileri ve yenilenebilir enerji kaynakları üzerine çalışmalar.

6. Küresel İklim Eylem Günü ve Zirveleri: Dünya genelinde liderlerin ve sivil toplumun bir araya gelerek farkındalık oluşturduğu ve eylem planları geliştirdiği etkinlikler düzenlenir.

Politika Değişiklikleri

1. Karbon Vergisi ve Karbon Fiyatlandırması: Karbon salınımını azaltmak için fosil yakıt tüketimi üzerinden vergi alınması veya karbon emisyonlarının fiyatlandırılması. Bu, şirketleri ve bireyleri daha sürdürülebilir enerji kaynaklarına yönlendirebilir.

2. Yenilenebilir Enerji Teşvikleri: Güneş, rüzgar, hidroelektrik ve biyokütle gibi yenilenebilir enerji kaynaklarının kullanımını teşvik eden politikalar geliştirilmelidir.

3. Enerji Verimliliği Standartları: Binalar, araçlar ve endüstriyel süreçler için daha sıkı enerji verimliliği standartları getirilmelidir.

4. Ormansızlaşmayı Önleme: Ormansızlaşmayı engellemek ve ormanları korumak için yasal düzenlemeler ve teşvikler uygulanmalıdır. Yeniden ağaçlandırma projeleri desteklenmelidir.

5. Sürdürülebilir Tarım ve Arazi Kullanımı: Tarımda sürdürülebilir uygulamaların yaygınlaştırılması ve arazi kullanımının iklim dostu hale getirilmesi için politikalar geliştirilmelidir.

6. Yeşil Şehircilik ve Ulaşım: Şehirlerde sürdürülebilir ulaşım çözümlerinin (toplu taşıma, bisiklet yolları, yaya yolları) geliştirilmesi ve enerji verimli binaların inşa edilmesi teşvik edilmelidir.

7. İklim Adaptasyon Politikaları: İklim değişikliğinin etkilerine karşı dayanıklılığı artırmak için adaptasyon stratejileri geliştirilmelidir. Bu, su kaynaklarının yönetimi, tarımda adaptasyon teknikleri ve afet risk azaltma önlemlerini içerir.

8. Kamu Farkındalığı ve Eğitimi: İklim değişikliği konusunda halkı bilinçlendirmek ve eğitim programları düzenlemek, bireylerin ve toplumların daha sürdürülebilir yaşam biçimlerini benimsemesine yardımcı olabilir.

Uluslararası iş birliği ve politika değişiklikleri, iklim kriziyle mücadelede kritik öneme sahiptir. Bu adımların etkin bir şekilde uygulanması, gezegenimizin geleceğini korumak için elzemdir.