VATANDAŞIN ALIM GÜCÜ AZALDI

Hem ticari, hem de bireysel anlamda son yıllarda demirbaş ihtiyaçlarımızın karşılanması için ekonomik alım gücümüz gittikçe azalıyor. Bu durum şunu gösteriyor ki, ekonomik sıkıntılar, alım gücü, arz-talep dengesizliği vb. problemler ortaya çıkıyor.
En basitinden bu durumlara açıklık getirirsek, pazardaki ürün fiyatlarındaki artış, halkın temel gıdaya ulaşmakta zorlanması, yerel ürünler pazara gelse de alım gücü daralan vatandaş her istediği ürünü alamadığı gibi aldığı ürünlerde de sınırlı alışveriş yaptığını ve ekonomik daralmanın sahadaki yansımasının biz vatandaşlara etkisi oldukça yüksektir ve etkilenmekteyiz. 
Kredi kartı ile alışveriş neden pazara kadar indi? 
Bu durumu değerlendirmek gerekiyor sanırım. Neden? 
Bundan 3 yıl önce pazar alışverişini herşeyiyle 100-150 ₺ arası tamamlıyorduk. Şimdilerde sadece demirbaş yani; Domates, Salatalık, Patates, Soğan, yemeklik 1-2 parça, meyve 1-2 parça alsak bile ölüsü 1000₺. Ve de vatandaş artık elinde nakit ödeme yerine kredi kartı ile pazar alışverişi yapıyor. 
Yani, bu ihtiyaçlarımızdan sadece pazar bölümü, bunun gıdası var, temizliği var, kıyafeti var, itriyat ve mefruşatı var, çocukların ihtiyaçlarını da düşünürsek; beslenme gideri, okul aidatı, kantin parası vb... 
Allah yardımcımız olsun demekten başka çare bulamıyoruz.
Neden Türkiye Ekonomisi bu hale geldi? 
Aynı zamanda kirada oturan ve tek maaşla geçinen vatandaşları hiç düşünemiyoruz bile... 
Dolayısıyla, şöyle bugünde akşam yemeğimizi dışarıda yiyelim diyemez olduk. Çünkü; dışarıda yemek yemek aile için lüks olur oldu artık.
Aynı zamanda istihdam anlamında Mersin-Silifke-Büyükeceli inşaati devam etmekte olan Akkuyu Nükleer Santralinin iş azalımından ve eleman fazlasından dolayı çalışanların işlerine son verildi. Bu da demektir ki, işsizlik anlamında artışa sebebiyet vermektedir. Böyle zamanlarda vatandaş olarak bir boşluğa düşmüş oluyoruz. Öyle ki, bizim memleketimizin yiğit, çalışkan, dürüst, vefalı, merhametli, karakteri sağlam insanlarımız yılmadan yorulmadan hiç boşluğa düşmeden kendini kaderine bırakmadan gerekli talepleri anında karşılıyorlar. Demem o ki, bizim ülkemizde aç insan yoktur. Çalışmayan, üretmeyen, ekmeyen, hazır gıdalar ve ürünler tüketen  bir nesil yetişiyor. Azimli ve çalışkan insan, hem iş bulur, hem de emeğinin karşılığını alır. 
Özellikle de Akdeniz Bölgesi'nde Tarımda bir yılda 4(dört) ürünün hasatının yapılması ihracat ve iç piyasa anlamında istediğimiz geliri alamasak bile en azından rahatça demirbaş ihtiyaçlarımızı karşılayabiliyoruz. Şöyle ki, tarlası olmayan, evi olmayan, arabası olmayan vatandaşlarımıza söyleyecek sözümüz yok... 
Ancak böyle kişiler ve aileler yevmiye ya da diğer kamu veya özel sektörlerde taşeron vb... çalışmak zorunda olduğunu biliyoruz. Çünkü, çalışmadığımız sürece ihtiyaçlarımızı karşılayamayız. Mecburuz çalışmaya, emek vermeye, alın teri ile kazanç sağlamaya... 
Temennimiz ekonomik gücümüzün refah düzeylere ulaşması ve vatandaşlarımızın ihtiyaçlarını herşeyiyle rahat bir şekilde alabilmesidir.