KURBAN BAYRAMI

Yıllar geçtikçe, yaşımız ilerledikçe geçmiş dönemdeki gelenek, göreneklerimizi ve özdeğerlerimizi daha mı çok arar olduk? Yoksa toplum olarak geçmişteki hasletleri, değerleri, şimdi sözüm ona, gözardı ettiğimizden mi bu hâle geldik? Bence biz toplum olarak geçmişten bu yana süregelen özdeğerlerimizi yeni nesillere eksik bir şekilde anlattığımızdan dolayı zamanla yok olmaya mahkum olabiliyoruz. Aileler olarak geçmişimizi, gelenek, görenek ve özdeğerlerimizi çocuklarımıza tam ve eksiksiz anlatabilirsek bizim çocuklarımızda gelecek nesillere güzel bir şekilde ifade edeceğinden emin olabiliriz. 
Toplum olarak bu ve buna benzer düşünceleri bayramların gelmesiyle birlikte manevi bütün günlerde düşünür olduk. Çünkü yıllar geçtikçe eksik ve tamamlanamayan yönlerimizi daha iyi hisseder olduk. Böylelikle insanda hayallerin yerini anılar almaya başladıysa ihtiyarlık başlamış demektir. 
Dolayısıyla geçmişteki bayramlarımızın tadı bir başka oluyordu. Dedelerimizin ninelerimizin evinde ailecek toplanıp kurbanlar kesilir, parçalanır, sağ tarafı konu komşu, ihtiyaç sahibine, solu ise eve ayrılırdı. Komşulardan yoldan gelip geçenler, akrabalar derken, kesilen kurbanın bir miktarı da kurban kesemeyen ailelere verilirdi.  Bir yandan mahalle arasında kamyonet araçla "THK'na yardım", "Camiye yardım" sözleri havada uçuşurken şimdilerde bu cümlelerin özlemini çekiyoruz bu zaman diliminde. Bu anılarla yaşadım ve bu anılarla sürdürüyorum hayatımı. Beni mutlu kılan şeylerdir bunlar; içimi ferahlatan beni benden alan...
Hangi bayram olursa olsun bayramların havası, bir başkadır. Bayram öncesi yapılan tatlılar; baklava, kadayıf, revani vb. derken, o güzelim hamurun hafif yanık kokusu ne enfestir! 
Evden içeriye girerken bir huzur kaplar içimizi bayramın tadı ve atmosferi...
Babamızla beraber gittiğimiz hayvan pazarları bir başkadır. Hayvan pazarına giderken içimizdeki tatlı efildeme, tatlı heyecan, o anın heyecanını yaşamak çok güzel bir duygudur. O anki sevincimi hâlâ hatırlarım.  Nasıl unuturum ki? Hayvan pazarına vardığımızda Selamünaleyküm diyerekten  gözümüzün beğendiği göbeğimizin attığı kurbanlıklara yönelerek satıcının elini kavrayarak, 3 aşağı 5 yukarı pazarlık yapılır.  Tabi bu arada pazarlık sünnettir. Kapora verilir. Adımızın ve Soyadımızın ilk harfleri kurbanlığımıza sprey boyayla yazılır. Kurbanımızı hangi gün keseceksek o gün satıcı kurbanımızı eve getirir ya da 2 gün önceden kurbanlığımızı evimizin bahçesindeki ağaca bağlardık. Allah kabul etsin diyerek satıcı diğer kurbanlıkları teslim etmek üzere yola koyulurdu.  Aynı zamanda arefe günü ahirete intikal etmiş ve bir de bana bir Fatihâ yok mu diyen ölmüşlerimizin mezarları ziyaret edilir. Bayram namazına erkek çocuklar babaları ile beraber abdest alarak camiye doğru yola koyulur. Bayram namazını kılarız.  Bayram sabahı camiden seslenilen teşrik tekbirleri, o seslerin daha uzak muhitlerden duyulması tüylerimizi diken diken eder, gözlerimiz yaşarır. Müminlerin suretlerindeki saadetler ayrı bir tat verir insana. Tanıdık tanımadık herkes bayramlaşır. Elleri öpülür, harçlıklar verilir, camiye yardım yapılır, yoksullar sevindirilir. Camiden çıkışta ise sizleri yine o güzelim hava bekler. Hava yağmurlu da olsa karlı da olsa o atmosfer ruhundan hiçbir şey kaybetmez. Yine derin bir nefes çeker, havayı teneffüs ederiz. Yarım kalmış bir anın devamıdır sanki zaman o anda. 
Dolayısıyla bütün bunlar olur biter. Eş, dost ve akraba ziyaretleriyle geçer dört gün. O dört gün ne güzel gündür. 
* 
Ve sonlarına doğru bir hüzün... Bitmesin. Bitmesin ki huzur hep yanımızda kalsın. Bayram sonrasında bayramda yaptığımız güzel davranışlar hiç unutulmasın hep akıllarda kalsın. Bizleri bugünlere getiren Annelerimizi ve Babalarımızı hiçbir zaman unutmayalım, unutturmayalım. 
Ve son olarak sözlerimi şu kelimelerle bitirmek üzere; büyüklerimin ellerinden, küçüklerimin gözlerinden muhabbetle öper, dua ederlerken bizleri de hatırlamalarını istirham ederim. Her günümüzün bayram tadında geçmesi dileğiyle sevgili dostlar, Kurban Bayramımız Mübarek Olsun... Kalın Sağlıcakla...